Ρονάλντο: Το ποδοσφαιρικό «φαινόμενο» που έμοιαζε ασταμάτητο

Για πολλούς ο κορυφαίος στράικερ των δύο προηγούμενων δεκαετιών, με φανερά και σκοτεινά σημεία στην μεγάλη του καριέρα. Πήρε από το χέρι τη «Σελεσάο»  και την οδήγησε στην κατάκτηση δύο Μουντιάλ, κάνοντας την Ίντερ να δαπανήσει το μεγαλύτερο ποσό της εποχής για να τον εντάξει στο δυναμικό της. 

Πριν δούμε αναλυτικά τη διαδρομή του Ρονάλντο, μπορείτε να επισκεφτείτε τη στοιχηματική ιστοσελίδα livebetting.com.cy και να βρείτε ενδιαφέρουσες στοιχηματικές αγορές για μια σειρά από αθλήματα και διοργανώσεις (π.χ EURO, Μουντιάλ, Τσάμπιονς Λιγκ, κ.α).

«Εκεί πού άρχισαν όλα»
Ο Ρονάλντο Λουίς Ναζάριο ντε Λίμα ή αλλιώς Ρονάλντο γεννήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου του 1974 στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα από την Κρουζέιρο και μόλις στα 17 του χρόνια κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα της πόλης στην κατάκτηση του πρωταθλήματος με εξαιρετικές εμφανίσεις, πετυχαίνοντας 12 γκολ σε 14 παιχνίδια. Οι πολύ καλές εμφανίσεις του δίνουν το εισιτήριο για την εθνική Βραζιλίας την οποία ακολουθεί στο παγκόσμιο κύπελλο του 1994 χωρίς να συμβάλλει στην κατάκτηση εκείνου του τροπαίου. 

Το μεγάλο άλμα στην Ευρώπη
Επόμενος σταθμός στην καριέρα του η Ολλανδική Αϊντχόφεν η οποία το 1994 τον αποκτά έναντι του ποσού των 6 εκατομμυρίων δολαρίων. Στην Ολλανδία κάνει σπουδαία σεζόν και σε 57 εμφανίσεις σκοράρει 54 φορές παίζοντας καταλυτικό ρόλο στην κατάκτηση του κυπέλλου Ολλανδίας την σεζόν 1996. Τα δύο χρόνια στο «Αϊντχόφεν» πέρα από την μεγάλη αναγνωσιμότητα πού τού προσφέρουν, τον βοηθούν ώστε να αναπτυχθεί σωματικά και να ενισχύσει περισσότερο τα φυσικά του προσόντα.

Το καλοκαίρι του 1996 η Μπαρτσελόνα βγάζει από τα ταμεία της 20 εκατομμύρια δολάρια προκειμένου να τον αποκτήσει. Στην Βαρκελώνη θα μείνει μόνο για μία σεζόν σημειώνοντας 47 γκολ σε 49 συμμετοχές κατακτώντας το Ισπανικό Super Cup, το Κύπελλο Ισπανίας και το κύπελλο Κυπελλούχων, με τους Μπλαουγκράνα να του προσάπτουν το προσωνύμιο «φαινόμενο». Επόμενος σταθμός της καριέρας του η Ίντερ η οποία δαπανά ποσό ρεκόρ για την εποχή, ώστε να φέρει τον Βραζιλιάνο σούπερ σταρ στην πρωτεύουσα της Λομβαρδίας. Ο Ρονάλντο θα μείνει στο Μιλάνο για περίπου πέντε χρόνια με την πρώτη του χρονιά να είναι εντυπωσιακή σκοράροντας 25 γκολ στο πρωτάθλημα και κατακτώντας την πρώτη του Χρυσή μπάλα. 

Το «Κρεσέντο των τραυματισμών»
Από τη δεύτερη κιόλας σεζόν στους “νερατζούρι” τα προβλήματα τραυματισμού κάνουν την εμφάνισή τους, το μεγάλο πλήγμα έρχεται το Νοέμβριο του 1999 με το «Φαινόμενο» να παθαίνει ρήξη τένοντα του δεξιού του ποδιού σε ένα παιχνίδι πρωταθλήματος με την Λέτσε. Η επάνοδος του και πάλι στους αγωνιστικούς χώρους γίνεται τον Απρίλιο του 2000 στον τελικό του κυπέλλου Ιταλίας κόντρα στη Λάτσιο. Η χαρά της επιστροφής του Ρονάλντο κράτησε μόλις 10 λεπτά, προτού τραυματιστεί και πάλι στο ίδιο γόνατο, με την διάγνωση να κάνει λόγο για ρήξη χιαστών. Ακολουθούν δύο πολύ δύσκολα χρόνια για τον Βραζιλιάνο με την επιστροφή του στην ενεργό δράση να γίνεται στο Μουντιάλ του 2002 με τη φανέλα της Σελεσάο. Δείτε εδώ τις καλύτερες στοιχηματικές για στοίχημα στα Προκριματικά του Μουντιάλ 2022.

Η παγκόσμια αναγνώριση
Το παγκόσμιο Κύπελλο της Ασίας ήταν η μεγάλη ευκαιρία του Ρονάλντο να επιστρέψει σε κορυφαίο επίπεδο μετά τους δύο σοβαρούς τραυματισμούς και φυσικά δεν την άφησε να πάει χαμένη. Το φαινόμενο σκοράρει οχτώ φορές σε όλο το Μουντιάλ με τα δύο γκολ από αυτά στον τελικό κόντρα στη Γερμανία χαρίζοντας τον τίτλο στην ομάδα παίρνοντας μία άτυπη ρεβάνς για το Μουντιάλ του 1998 στο οποίο δεν κατάφερε να αγωνιστεί. 

Από το Ζενίθ στο Ναδίρ για 2η φορά
Αμέσως μετά το τέλος του Παγκοσμίου Κυπέλλου και τις φοβερές εμφανίσεις, η Ρεάλ Μαδρίτης προσφέρει 52 εκατομμύρια δολάρια στην Ιντερ για τον εντάξει στην κορυφαία ομάδα της εποχής μαζί με τους Φίγκο, Ζιντάν, Ραούλ, Ρομπέρτο Κάρλος. Με τους «Μαδριλένους» ο Ρονάλντο θα αγωνιστεί για 177 φορές σκοράροντας τις 104, οδηγώντας τους σε δύο κατακτήσεις πρωταθλημάτων, ένα Διηπειρωτικό και ένα Super Cup Ισπανίας. 

Την τελευταία του χρόνια στην Ρεάλ Μαδρίτης το «Φαινόμενο» αρχίζει να αποκτά κακές συνήθειες και γρήγορα η εξωγηπεδική του ζωή τον θέτει εκτός ομάδας. Τα προβλήματα στη φυσική κατάσταση είναι πλέον εμφανή, με τον πρόεδρο της Ρεάλ να ψάχνει απεγνωσμένα τρόπο  να τον ξεφορτωθεί. Η πρόταση των 8 εκατομμυρίων από την Μίλαν το 2008 κρίνεται συμφέρουσα με τον Βραζιλιάνο να μετακομίζει στα 31 του και πάλι στο Μιλάνο.

Με τους “Ροσονέρι” παίζει ελάχιστα χωρίς να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της ομάδας. Έχει αρχίσει να παίρνει επικίνδυνα βάρος, ενώ αποκαλύπτεται ότι πάσχει και από υποθυρεοειδισμό. Ένας τρίτος τραυματισμός στο γόνατο τον αφήνει και πάλι εκτός ομάδας και το 2009 επιστρέφει στην πατρίδα του για λογαριασμό της Κορινθίας. Εκεί θα αγωνιστεί για περίπου 2 χρόνια όπου θα κρεμάσει τα παπούτσια του στις 7 Ιουνίου του 2011, σε ένα παιχνίδι με τη φανέλα της εθνικής Βραζιλίας κόντρα στην Ρουμανία στο Σάο Πάολο.

Το ημερολόγιο έγραφε 7 Ιουνίου 2011 όταν ο για πολλούς κορυφαίος επιθετικός της Ιστορίας αγωνίστηκε για τελευταία φορά σε επίσημο παιχνίδι. Κάνεις δεν ξέρει πως θα εξελισσόταν η καριέρα του αν το σώμα του άντεχε περισσότερο.