ΕΛΕΝΗ ΤΣΑΛΙΓΟΠΟΥΛΟΥ: Η ζωή είναι παιχνίδι, μια συνέντευξη στην Ντίνα Μπατζιά (αρχείο APN)

Την Ελένη Τσαλιγοπούλου φιλοξενεί σήμερα στις σελίδες του το ελληνικό section του APN Musiczone, με αφορμή τον τελευταίο της δίσκο, ένα δίσκο νέο αλλά με παλιά αγαπημένα ακούσματα.

Οπως λέει και η ίδια ένα ενδιάμεσο σταθμό ή καλύτερα “η κατάλληλη στιγμή” για να αφηγηθεί την “Εποχή του Ονείρου”. Τις στιγμές που την έχουν σημαδέψει. Οπως και πολλούς από μας, που αγαπούν το καλό ελληνικό τραγούδι.

Ειναι κάποια τραγούδια που από τότε που άκουγα μουσική είχαν αφήσει ένα στίγμα. Είναι αγαπημένα μου κομμάτια. Παλιά και καινούρια.

Οταν άκουσα το “Λιμάνι” του Γιώργου Αντρέου ή όλα τα δύσκολα, είπα “για κοίταξε είναι τραγούδια που μπορεί να τα τραγουδήσει ο κόσμος, είναι τραγούδια εύπεπτα αλλά καλά τραγούδια”. Το “Αλ Χαλίλι”, οταν το άκουσα από τον Αλκίνοο Ιωαννίδη στάθηκα. Να, ένα τραγούδι που θα μείνει, είπα. Ο Ζούδιαρης είναι εξαιρετικός παραμυθάς, ίσως ο καλύτερος της εποχής μας. Αλλά το τραγούδι αυτό δεν είχα διανοηθεί να το τραγουδήσω. Ημασταν πολύ κοντά με τον Αλκίνοο, το άκουγα συνέχεια και τα δύο χρόνια που είμασταν μαζί στο ¨Χάραμα”. Οταν ξεκίνησα να κάνω το live με το Νταλάρα,αποφάσισα να το πώ. Και το αγάπησα πολύ.

Πάντως στην Ϊερά Οδό” φέτος είδαμε μια άλλη Τσαλιγοπούλου. Τσαχπίνα, κεφάτη;

Πάντα είμαι. Απλώς φέτος πρόσεξα λίγο παραπάνω και την εμφάνιση, έχασα κιλά, ντύθηκα αλλιώς;

Και τι θα απαντούσες σε εκείνους που μπορεί να πουν γιατί η Τσαλιγοπούλου δεν κάνει προσωπικό δίσκο -δύο χρόνια πέρασαν από την “Αρζεντίνα”- και προτιμά μια ζωντανή ηχογράφηση που εγγυημένα μετά την επιτυχία στην “Ιερά Οδό” θα πάει καλά ;

Για την ¨Εποχή του Ονείρου” βρήκα την κατάλληλη ευκαιρία. Θα κάνω προσωπικό δίσκο μόλις βρώ το υλικό -από το φθινόπωρο δηλαδή- και θα έχει μια ιδιαιτερότητα για μένα: θα είναι η πρτη φορά που δεν θα τραγουδήσω έναν συνθέτη αλλά πολλούς. Εχω τραγουδήσει αρκετούς αλλά σε συμμετοχές. Φέτος στον Ζερβουδάκη, στον Φάμελλο στον Λιδάκη. Σχεδόν έχω τραγουδήσει όλους τους νέους συνθέτες σε συμμετοχές. Ε, το έχω άχτι πια να τους τραγουδήσω σε ένα δικό μου δίσκο.

Σκέφτεσαι κάποια στιγμή να μαζέψεις όλες σου αυτές τις συμμετοχές σε ένα δίσκο, όπως έκαναν για παράδειγμα οι αδελφοί Κατσιμίχα ;

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου οτι έχω μεγαλώσει και ότι η θέση μου στο μουσικό στερέωμα μου επιτρέπει να το κάνω αυτό από τώρα.

Τώρα αυτό που λές είναι καλό για σένα;

Γιατι όχι ; Ισα ισα οι τραγουδιστές που δεν αναλώνονται έχουν πολλή μεγάλη διάρκεια. Γιατί ο κόσμοςμπορεί να σε βαρεθεί αν σε ακούει συνέχεια. Νομίζω πως υπάρχουν κάποια μυστικά που θα τα μάθω άμα φτάσω σε αυτή τη κατάσταση. Πάντως για μένα η μουσική είναι παιχνίδι. Αν πάψει να είναι παιχνίδι, νομίζω πώς θα είμαι άσχημα.Γιατί θα είναι δουλειά μόνο.

Ναι, αλλά ζεις απ’ αυτό. Δεν έχεις το βλέμμα του ερασιτέχνη.

Σαφώς. Επιλέγω όμως. Δεν κάνω δουλειές επειδή πρέπει. Είναι κι αυτό δύσκολο, αλλά αυτό είναι το μοναδικό καλό που είχα πάντα σε αυτό το χώρο. Ανάλογα και τι στόχους έχεις βάλει.

Ποιοί είναι οι δικοί σου;

Οχι να βγάλω λεφτά. Να, όπως μ’ αυτό το δίσκο. Ενας λόγος που μάζεψα όλα αυτά τα τραγούδια ήταν η περιοδεία του προηγούμενου χρόνου. Η εμπειρία ήταν τεράστια. Κατάλαβα οτι ο κόσμος ήθελε κάτι από μένα που να μπορεί να το τραγουδήσει μαζί μου. Κατάλαβα οτι ο κόσμος μ’ αγαπάει όπως και όλους τους νέους καλλιτέχνες. Και δεν το ήξερα. Το παραπονό τους ήταν “γιατί δεν λες τραγούδια που μπορούμε να τραγουδήσουμε όλοι μαζί;” Σκέφτηκα λοιπόν σοβαρά να κάνω τραγούδια για αυτούς κι όλα αυτά που έλεγα στο live να μπουν σε ένα δίσκο.

Σκεφτήκατε να ηχογραφήσετε σε κάθε πόλη που πήγατε;

Ηχογραφήσαμε παντού αλλά ήθελε πολλή δουλειά για να δισκογραφηθούν. Δεν παίζουμε και στα μεγαλύτερα θέατρα με τον καλύτερο ήχο. Παίζαμε σε χώρους μικρούς όπου κάναμε απίστευτές πατέντες για να έχουμε ήχο.

Γι’ αυτό τον καινούριο δίσκο, πήγατε στο studio. Τι διορθώσεις κάνατε;

Τα πάντα, γιατί άλλο είναι μουσική και εικόνα που έχεις στο live, κι άλλο να το ακούς από δίσκο. Η διάθεση εντάξει, αλλά τα λάθη είναι πολλά.

Ο δίσκος έχει και το καινούριο τραγούδι που έγραψε ο Γιώργος Νταλάρας. Πώς έτσι;

Εκπληξη το πρώτο τραγούδι του “θείου”. Ενα παιχνίδι του.

Σου άρεσε το τραγούδι ή ήθελες να κρατήσεις τα προσχήματα και το έβαλες;

Αμα δεν μου άρεσε δεν θα το έβαζα. Είναι ένα κομμάτι παιχνιδιάρικο και φωτεινό, σε στίχους του φίλου μου Κώστα Φασουλά. Είναι ένα αγαπητικό τραγούδι για το ίδιο το τραγούδι.

Τόνισες πολύ το φωτεινό. Βλέπεις πως σήμερα τα περισσότερα καλά τραγούδια είναι λίγο μαύρα;

Κι εγώ έχω τραγουδήσει -δόξα τω θεώ- μαύρα τραγούδια! Πάντως η θεωρία απέχει πολύ από τη πράξη.

Δηλαδή;

Μιλάω για τα σχέδιά μου. Θέλουμε να κάνουμε ένα δίσκο με όλους αυτους τους δημιουργούς που συνεργάστηκα τόσα χρόνια – κι αυτό είναι μια καλοκάγαθη σκέψη-, αλλά στη πράξη δεν ξέρω τι θα γίνει. Δεν ξέρω ούτε ένα τραγούδι ακόμη. Ολοι γράφουν, δεν έχουν τραγούδια στο συρτάρι.

Περίεργο μου φαίνεται για δημιουργό.

Θέλουν να γράψουν για μένα. Σήμερα είναι πολύ δύσκολο να υπάρχουν τραγούδια για συγκεκριμένους τραγουδιστές. Πρέπει δηλαδή να υπάρχει στόχος για μια δουλειά Μιλάω βασικά για τους τραγουδοποιούς, όπως ο Περίδης, ο Μάλαμας. Οι συνθέτες είναι πολύ σκληροί και αυστηροί με τον εαυτό τους. Μπορεί να έχουν ένα θαυμάσιο τραγούδι στο συρτάρι, που ο ίδιος να μη θέλει ούτε να το δει. Το βλέπω κι απ’ το Γιώργο αυτό.

“Ο ΚΟΣΜΟΣ ΗΘΕΛΕ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ”

Ναι, αλλά ζεις απ� αυτό. Δεν έχεις το βλέμμα του ερασιτέχνη.
Σαφώς. Επιλέγω όμως. Δεν κάνω δουλειές επειδή πρέπει. Είναι κι αυτό δύσκολο, αλλά αυτό είναι το μοναδικό καλό που είχα πάντα σε αυτό το χώρο. Ανάλογα και τι στόχους έχεις βάλει.
Ποιοί είναι οι δικοί σου;
Οχι να βγάλω λεφτά. Να, όπως μ�αυτό το δίσκο. Ενας λόγος που μάζεψα όλα αυτά τα τραγούδια ήταν η περιοδεία του προηγούμενου χρόνου. Η εμπειρία ήταν τεράστια. Κατάλαβα οτι ο κόσμος ήθελε κάτι από μένα που να μπορεί να το τραγουδήσει μαζί μου. Κατάλαβα οτι ο κόσμος μ� αγαπάει όπως και όλους τους νέους καλλιτέχνες. Και δεν το ήξερα. Το παραπονό τους ήταν “γιατί δεν λες τραγούδια που μπορούμε να τραγουδήσουμε όλοι μαζί;” Σκέφτηκα λοιπόν σοβαρά να κάνω τραγούδια για αυτούς κι όλα αυτά που έλεγα στο live να μπουν σε ένα δίσκο.

Σκεφτήκατε να ηχογραφήσετε σε κάθε πόλη που πήγατε; Ηχογραφήσαμε παντού αλλά ήθελε πολλή δουλειά για να δισκογραφηθούν. Δεν παίζουμε και στα μεγαλύτερα θέατρα με τον καλύτεροήχο. Παίζαμε σε χώρους μικρούς όπου κάναμε απίστευτές πατέντες για να έχουμε ήχο.
Γι� αυτό τον καινούριο δίσκο, πήγατε στο studio. Τι διορθώσεις κάνατε;
Τα πάντα, γιατί άλλο είναι μουσική και εικόνα που έχεις στο live, κι άλλο να το ακούς από δίσκο. Η διάθεση εντάξει, αλλά τα λάθη είναι πολλά.
Ο δίσκος έχει και το καινούριο τραγούδι που έγραψε ο Γιώργος Νταλάρας.
Πώς έτσι;
Εκπληξη το πρώτο τραγούδι του “θείου”. Ενα παιχνίδι του.
Σου άρεσε το τραγούδι ή ήθελες να κρατήσεις τα προσχήματα και το έβαλες;
Αμα δεν μου άρεσε δεν θα το έβαζα. Είναι ένα κομμάτι παιχνιδιάρικο και φωτεινό, σε στίχους του φίλου μου Κώστα Φασουλά. Είναι ένα αγαπητικό τραγούδι για το ίδιο το τραγούδι.
Τόνισες πολύ το φωτεινό. Βλέπεις πως σήμερα τα περισσότερα καλά τραγούδια είναι λίγο μαύρα ;
Κι εγώ έχω τραγουδήσει -δόξα τω θεώ- μαύρα τραγούδια! Πάντως η θεωρία απέχει πολύ από τη πράξη.
Δηλαδή;
Μιλάω για τα σχέδιά μου. Θέλουμε να κάνουμε ένα δίσκο με όλους αυτους τους δημιουργούς που συνεργάστηκα τόσα χρόνια – κι αυτό είναι μια καλοκάγαθη σκέψη-, αλλά στη πράξη δεν ξέρω τι θα γίνει. Δεν ξέρω ούτε ένα τραγούδι ακόμη. Ολοι γράφουν, δεν έχουν τραγούδια στο συρτάρι.

Περίεργο μου φαίνεται για δημιουργό.
Θέλουν να γράψουν για μένα. Σήμερα είναι πολύ δύσκολο να υπάρχουν τραγούδια για συγκεκριμένους τραγουδιστές. Πρέπει δηλαδή να υπάρχει στόχος για μια δουλειά Μιλάω βασικά για τους τραγουδοποιούς, όπως ο Περίδης, ο Μάλαμας. Οι συνθέτες είναι πολύ σκληροί και αυστηροί με τον εαυτό τους. Μπορεί να έχουν ένα θαυμάσιο τραγούδι στο συρτάρι, που ο ίδιος να μη θέλει ούτε να το δει. Το βλέπω κι απ� το Γιώργο αυτό.
Πες μου πως πέρασε αυτή η σεζόν στην “Ιερά Οδό”, σε σχέση με τους συνεργάτες και το κοινό.
Με τον Νταλάρα δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργαζόμαστε. Ξεκίνησα την πορεία μου με εκείνον, στην Αθήνα και στο πολύ κόσμο. Τώρα τα πράγματ αήταν διαφορετικά , γιατί πήγα σαν γνωστή τραγουδίστρια. Η συνεργασία μας ήταν πολύ καλύτερη απ� οτι την περίμεναΓενικά η “Ιερά Οδός” κύλησε σαν νεράκι, χωρίς κούραση με πολλή πλάκα με τους μουσικούς. Η ταν ευχάριστο που υπήρχε και εναλλλαγή στο πρόγραμμα με τα groups και τα ετερόκλητα στοιχεία.Για μένα ήταν φοβερή εμπειρία, ένα απίστευτο σχολείο που τραγούδησα με τόσο πολύ κόσμο. Στην αρχή φοβόμουν γιατί η εμπειρία μου ήταν μόνο σε μικρούς χώρους.
Βλέπεις τώρα πως επιβάλλεται να είσαι μες στο πολύ κόσμο;
Εχεις στο μυαλό σου σαν εικόνα την πυραμίδα των ελλήνων ερμηνευτών και τη δική σου θέση σε αυτή;
Ναι, μερικές φορές. Νομίζω πως έχω μια καλή θέση. Αλλά είναι δυνατόν να απαντήσω εγώ σε ποιά θέση βρίσκομαι; Ο κόσμος θα απαντήσει. Εντάξει πόσα ονόματα καλών ερμηνευτών υπάρχουν; Πολύ λίγα. Γι� αυτό λέω πως θέλω να τραγουδήσω τραγούδια για το κόσμα συνειδητά. Γιατί ένοιωσα κι εγώ καλά. Είναι και διαφορετικό να τραγουδας ” Γραμμές” από την “Ιερά Οδό”. Ποιός είναι ο κόσμος εδώ; Δεν τον βλέπω καν. Ενοιωσα όμως πολύ δεμένη μαζί του.

“ΑΓΑΠΑΩ ΚΑΙ ΠΑΙΖΩ”.

Πρέπει να είσαι ευτυχισμένη και στη ζωη σου. Φαίνεσαι μια χαρά.
Από εκεί ξεκινάνε όλα. Κι η προσωπική ζωη ξεκινάει από το κεφάλι μας. Μετράει το πόσο πολύ τολμάς να αλλάξεις τη ζωη σου, όταν τελειώνει κάτι Μέσα μας κάποια στιγμή ωριμάζουμε, κι όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό τόσο το καλύτερο για μας, γιατί μπορούμε από εκεί και πέρα να εξελίξουμε το θέμα της ζωής μας. Να μην το έχουμε στατικά. Αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου. Νοιώθω οτι έχω αλλάξει, οτι εχω ωριμάσει και είμαι έτοιμη να το πάω όσο προχωράει. Είμαι καλά, έχω τον άντρα μου, το παιδί μου.
Θα έλεγες δηλαδή πως αυτή η θεώρηση της ζωής σε βοήθησε να δεις αλλοιώς και τη τέχνη που ασχολείσαι;
Ακριβώς. Παλιότερα νόμιζα ότι η μουσική σου δίνει τα εφόδια για να κάνεις τη ζωή σου διαφορετική. Τελικά συμβαίνει το αντίθετο. Μέσα από τη ζωή σου προχωράς και εξελίσσεις και την τέχνη σου.
Υπάρχουν σημεία της φιλοσοφίας σου για τη ζωή που δεν είσαι διατεθειμένη να παραβείς, που έχεις μια συνέπεια απεναντί τους; Η αλήθεια. Πέρασε ένα διάστημα που δεν μπορούσα να πω την αλήθεια . Την φοβόμουν. Ούτε να την ακούσω Τώρα ξέρω πως όταν λες την αλήθεια είσαι ήσυχος, χωρίς τύψεις και ενοχές. Τελικά όσο και να πικραίνει, είναι έτσι. Οσο για συνέπεια, γενικά δεν είμαι συνεπής άνθρωπος. Η ασυνέπειά μου από τη μια πλευρά με έχει κουράσει, από την άλλη όμως με έχει σώσει. Συνεπής είμαι μόνο σε σχέση με την αλήθεια και τη μουσική μου. Δεν μπορώ να το εξηγήσω με λόγια αλλά όσον αφορά τη μουσική μου, υπάρχει ένα φως που με βάση το ενστικτό μου προχωρώ προς το μέρος του. Οσο μεγαλώνει η εμπειρία, μεγαλώνει και η διαίσθηση.
Είπες πριν πως σε ενδιαφέρει η απήχηση στον κόσμο. Τι είσαι έτοιμη να κάνεις για αυτό, πέρα απ� την καλλιτεχνική σου προσπάθεια ;
Να βγαίνω στις τηλεοράσεις και τέτοια;Αν υπήρχε καλή τηλεόραση θα ήθελα να το κάνω. Μάλιστα μερικές φορές σκέφτομαι πως θα ήταν καλό να ενωθούμε ορισμένοι και να κάνουμε τηλεόραση με τον τρόπο που θέλουμε. Αλλά είναι δύσκολο. Πιστεύω πως τα επόμενα χρόνια αυτό θα γίνει και τα ηνία θα τα πάρουν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες που τώρα λέμε όλο ¨΄οχι”. Η αλλαγή θα γίνει από τους ίδιους τους καλλιτέχνες. Ο κόσμος δεν ξέρει, αν ακούσει και κάτι άλλο, θα μάθει. Αν υπάρχουν τώρα και άλλοι τρόποι για να φτάσεις στο πολύ κόσμο, θα τους μάθω.
Τι σημαίνει για σένα τραγουδώ, ιδιαίτερα αυτή την εποχή;
Εκφράζομαι. Αγαπάω. Ξέρω πολύ καλά οτι αν δεν τραγουδούσα δεν θα μουν αυτή που είμαι. Θα ήμουν τρελή. Είναι άμεση ανάγκη.Γι�αυτό και μερικές φορές δεν κοιτάζω τα οικονομικά. Η πρώτη σκέψη είναι πως μπορώ να είμαι καλύτερη. Σε σχέση με το κόσμο είναι το “αγαπάω και παίζω”.
Και με το αντρικό κοινό; Γιατί βγαίνει ένας ερωτισμός�
Ναι και μ�αρέσει. Γενικά “παίζω”και με τους ανθρώπους που είναι κοντά μου. Εχω μια τέτοια διάθεση.
Δηλαδή τώρα, αν έδινες τη συνέντευξη σε άντρα δημοσιογράφο θα “έπαιζες”;
Οσο “παίζω” με σένα